3.10 Pamiętny wieczór

Hejka 

Razem z Dark Angel chciałyśmy specjalnie zadedykować to opowiadanie i jego kolejne części Emilce. ;) Cała ta historia została stworzona właśnie z myślą o niej ;) Mamy nadzieję, że Ci się spodoba i gwarantujemy że kolejne będą jeszcze lepsze, a teraz przepraszamy uciekamy do bunkru bo już gotowy :):* 

Po tygodniu Ewka wyszła ze szpitala, odwiedzałam ją prawie codziennie z dnia na dzień widać, ze było lepiej chociaż i tak nadal mało mówiła, mało jadła. Liczyłam na to, że wszystko poprawi się jak tylko sprawa z sektą się zakończy. Od dobrych dwóch tygodni Mikołaj bawi się w rozpracowanie tego wszystkiego, całe szczęście był już coraz bliżej zakończenie tego wszystkiego. Całe szczęście, bo mam już dość tego wszystkiego jestem tak zmęczona, że od paru dni mam wrażenie że ktoś mnie śledzi, nie mówiłam nawet o Tym Mikołajowi bo zaczął by panikować, a i tak ma już mnóstwo rzeczy na głowie.

- Karolina - Z rozmyślań wyrwał mnie Mikołaj

- Tak?

- A co byś powiedziała na kolacje - Uśmiechnął się do mnie

- Mmm ugotujesz coś dla mnie?- zapytałam zaskoczona

- Nie, no Ty będziesz gotować a ja otworze wino - Zaśmiał się

- No nie wiem, nie wiem  - no tak tego mogłam się spodziewać odpowiedź tak w stylu Mikołaja.

- To co jutro ? - zapytał się ponownie

- Zastanowię się - pomyślałam nie chciałam tak od razu lubiłam się z nim podroczyć

- Czyli jest szansa - Uśmiechnął się

- Nie czaruj już, chodź na patrol - Z Mikołajem wróciliśmy na patrol, ten dzień był wyjątkowo nudny parę mandatów, pouczeń 2 kradzieże i nic ciekawszego. No i oczywiście parę telefonów od mojej mamy, że Ewka nie radzi sobie z tym wszystkim, że to za ciężkie dla niej itp., całe szczęście Mikołaj był przy mnie cały czas ostatnio tak naprawdę tylko na niego mogłam liczyć i jego obchodziło jak się czuję, czy sobie radzę. Bo moja matka ostatnimi czasy tylko potrafiła , pretensje robić mi  i się żalić Ewką a tak naprawdę nie obchodziło ją , że ja robię co mogę jeszcze mnie obwiniała za nie które rzeczy jak by to była moja wina . A nie obchodziło ją co  u mnie przyszła narobiła wyrzutów i poszła i jeszcze ten tekst " Przepraszam ale ja chyba tutaj w ogóle nie powinnam przychodzić " i poszła jak gdyby nigdy nic . Zostawiając mnie samą a ja po raz pierwszy w życiu czułam , że nie wiem co mam robić ,miałam tego wszystkiego ,pierwszy raz czułam się naprawdę zagubiona w moim życiu w którym miałam zawsze dość jasne. 

- Ale to był długi dzień - Ode tknęłam jak wychodziliśmy z komendy

- Ale już koniec całe szczęście - uśmiechnąłem się do mnie, nie byłam  w nienajlepszym nastroju ostatnio .

- Mikołaj poczekaj ! - Usłyszeliśmy za pleców głos Juli, zatrzymaliśmy się - Popsuł mi się samochód podwiózł byś mnie ? - Uśmiechnęła się słodko do niego

-Dziś jestem bez auta - powiedziałem i spojrzałem na mnie

- No nic trudno. To na razie - Widać było, że liczyła na popołudnie z Białachem.

- To gdzie teraz Pana podrzucić - powiedziałam i uśmiechnęłam się -  Jak ta Julka mnie denerwuje do każdego się przyczepia .Nie wiem czemu ale dziwnie się czułam gdy ona tak słodko się uśmiechała do Mikołaja i się do niego kleiła . Ja nie wiem co ma w sobie ta dziewczyna ale denerwuje mnie niesamowicie już Bułka z serem jest trochę lepsza do zniesienia niż ona .

- Proponuje najpierw kawka a potem, byś mnie podrzuciła tam gdzie zawsze -czekał na odpowiedz

- A tam gdzie zawsze czyli gdzie ? - próbowałam się z nim podroczyć lubiłam czasem go tak  denerwować udawać , że nie wiem o co chodzi najlepszy był widok jak Mikołaj  próbował udawać obrażonego albo poważnego - Hm... zobaczy sie - Pomyślimy - dodałam 

Udało mu się wyciągnąć mnie na kawę, rozmawialiśmy trochę o sekcie trochę o jutrzejszym obiedzie. Widać było, że starał się poprawić mi humor jak tylko mógł . Chwilę przed 19 wyszliśmy z kawiarni

- To jak coś to to dzwoń to może przewiozę Twój pijany tyłek  - Zaśmiałam się

- Na pewno skorzystam - Uśmiechnął się do mnie  - To do zobaczenia

- Pa

***

Z Krzyśkiem byliśmy już nieco wstawieni wiadomo męski wieczór, męskie sprawy. Koło 22 postanowiliśmy zmienić lokal. Wyszliśmy z knajpy byliśmy już nieco wcięci

- Mówię Ci stary bierz się za nią - Krzysiek mówił z lada wyczynem można powiedź że ledwo co bo sylabowa prawie   

- Chciałem ją pocałować no ale nie wyszło  nie wiem skąd mnie wzięło na takie wyznanie alkohol robi swoje , na pewno na trzeźwo nie powiedział bym - Ja wcale nie byłem lepszy - Ale Karolinka teraz ma problemy, wiec naciskać nie będę . Gdy tak mówiłem zorientowałem się mimo tego , że sporo wypiliśmy , że od pewnego czasu prowadzę monolog sam , ze sobą . Nie pasowało mi , że Krzysiek się nie odzywa odwróciłem się za siebie i to co zobaczyłem przeszło moje najśmielsze oczekiwania w , życiu nie spodziewałbym się takie widoku czułem jak w jednej chwili mózg mi się przejaśnił jak bym wytrzeźwiał .Patrzyłem na krzyska które leżał grafitowym takim ala chodniku którym jest wyłożona droga obok klubu . Spojrzałem na ziemię w jednym miejscu nie była szara jak reszta chodnika tylko krwisto czerwona która sączyła się z rany na głowie .Czapka która wcześniej była koloru granatowego teraz stała się czerwonawa .- Krzychu stary  - !! nie reagował . Chciałem zadzwonić po pomoc ale nie zdążyłem .